Taban/a kuvvet dedim!
Koş, kaçacak son otobüsü
Mütevazı ruhlu evimin
Arşınladım dur/ak güzergahını
Sokak ışıkları, gölgemi benden kaçırıyordu
Hayat gibi,
Hep bir adım önümdeydi ve
Ben geç kalıyordum, her zamanki gibi…

Yağmur sağanak
Sırıksıklam sevda kokuyorum
İliklerime kadar!
Ve bizim gibi fakiranlar
Şemsiye taşımazlar, ya da denk gelmez
Yağmurlu güne, şans!

Nefesim buharlaşıyor bilmem kaç derece
Soğukta;
Bulutlara bağış olsun dedim,
Cömertlik buydu, zira…
Kalbim sığamıyor darasına, taşıyor;
Aort damarım korlarda
Avaz avaz, bir hengame!
Resmen parmak uçlarımda atıyor,
Ne olacak, ukala sende!
Bakışlarımı dik/iyorum kara bulutlara
Balkanlar’dan aşk geliyor diyor
Televizyondaki yaşlı amca!

Neyse, var/ dım hayatımın
Durak/ına…
Mis gibi ıhlamur kokuyor burası
İlginç,
Bir ıslık sesi dudağımda
Bir nazenin, bir sevinç!

Köşesine sinmiş,
Dünya yansa o yanmayacak dersin
Genç bir kız, bilhassa çaresiz
Ümitlerini takip ediyor tek tek düşerken
Akan suya ve giderken
Peşi sıra, sonsuzluğa!
Ayak izi de yok ki şu umutların, takip edeyim
Bakışları var, gözlerinde…
Elinde bir bilet
- Hiç gidilmeyecekmiş gibi-
Kaderine teslim siyah bir bavul
Duruyor; yanı başında.
Bir erkeğin ellerinden mi açıldı
Bu yar/a ?
Usulca kan sızıyor çatlaklarından göz pınarlarının,
Ay’ın Güneş’e olduğu gibi,
Ben de bu yaralı ahuya
Tutulup kaldım!
Bir şeyler yapmalıydım halbuki!
Onu Aşk’a yeniden inandırmalıydım
Mesela,
Tesadüf değildi ya
Şemsiyemi unutmam,

Ben onu en çok o gece,
Sırılsıklam,
Itri kokular arasında,
Hüzün elbisesinin altında,
Gözlerime tek bir saniye düşen
Doksan derecelik bakış açısıyla,
Tam da evimin dur/ağında
Ömrümün bahar/ında,
Yaşlı amcayı haklı çıkarırcasına

Ve sonrasında
Hep s/evdim,
Öğrenecekti
Vefa’nın bir tek boza markası olmadığını,
İyileşecekti yuvamın sıcağında
Ayağına gelecekti iyileşecek hastanın
Doktor, besbelli,

Kaderime yazılı,
Yaralı Ahu’m, dudağı üstü
Kara ben/li!