ışıkları hiç yanmamış bir kentten

geri çektim şimdi düşlerimi/zi

artık karanlığı aydınlatmak yerine

bir mumu daha söndürüyorlardı

şiirlerin duygularını buruşturup

bir kenara atan tüm bilge(siz)ler


gözlerindeki masalları hiç okumamışlardı

ve bilmiyorlardı sıyrılırlarken dünyadan

anne kelimesinin herkes için olduğunu

yalanlarını ortak ederlerken gülüşlerine


kamyon arkalarında geçen çocuklukların

geride kalan mutluluğuydu artık aşk

ve hiçbir gökyüzünde kabul görmüyordu

kuşların Cömertçe bıraktığı sesler

tüm sapanlar onlar için yapılmıştı

bir sabah geldiler ve suskundu herşey


zamanı terbiye eden en güzel aydı

ve adı eylül oluyordu her zaman

tüm güzelliklerin bedelini

bedenleriyle satın almak isteyenler için


yeni yollar, yeni kentler, yeni sabahlar

bekleyenlerin unuttuğu tek gerçekti

güneşin doğudan doğuşu

ve bir şairin fırınından yükselen

bir dizelik kokuda kaldılar

hiç yaratılmamış bir dağın

gölgesini savunanlar


bir sabah geldiler ve suskundu herşey

şiirleri de üşüttüler tüm anneler gibi...





...


emeğine, kalemine , yüreğine sağlık usta

eywallah

saygı ile

''ben işçiden şiir öğrenmem''
dedi bilir kişi

kalsaydı görecekti
saçlarının telinden imge örüp
gökyüzünün tavanına şiir diye astığımı

Cömert Yılmaz

diye yüzümüze çarpar şiirin vurucu gücünü
kaleminin bileğinin bükülmez olduğunu


şiir daha girişinde çekiyor bizi içine

"gözlerime masal batırdılar anne
onca yalanı aklımda bırakıp kaçtılar"

derken Cömert Yılmaz
İmge dünyasının zenginliğini dökmeye başlıyor göğümüze
sağanak niyetine


sonrasında
yüreğinin ummanında, adına yaraşır güzellikte evrensel bir bakış açısıyla kapısını açıyor bize.

-kaçak et taşıyan kamyonları
-asyanın göçebeliğinde, afrikalı çocuğun açlığının uyanmasını
-dine uzatılan dili
- takas edilen insanlık onurunu
ve dünyayı bunca güzellikler içerisinde,
insanı Eşref-i Mahlukat çerçevesinde yaratan Tanrı'yı hiçe sayarak
çirkinlikleri giyinmeyi tercih eden Ademoğlunun
evreni çirkinleştirmek için yaptığı hamlelerini özgürlük ve barış kılıfına bürüyerek
birbirini nasıl ötekileştirdiğini büyük bir ustalıkla,

şairlik libasının hakkını vermektedir.

...

ne garip değil mi şair?
birilerinin cennetinin yolunun
birilerine mahşer yeri olarak tayin edilip
cehenneme çevrilmesi

üstelik toprak içine aldığı faniye kimlik sormazken


anlat şair!
"sen-ben ayrı iken
bizi nereye gömdüklerini"

İnsanoğlunun
bindiği yalanın sırtından ne zaman ineceğini
sapla samanın
haklı ile haksızın
nasıl yer değiştirdiğini


ve biraz da umut serp şair!

dışarıya sur gibi yükselen
içeriye doğru nem almış naif yüreklerimize
daralmasın gökyüzü diye


tam da burada
sözlerin boğazının tıkandığı bu anda
bir kederin ta ortasına yığıldığımızda

soğutsun diye can evimizdeki ateşi
Hızır gibi yetişir ya kalemin

"Tanrım
senin bayrağın ne renk" demiştin bir şiirinde de


ne diyeyim sana be hevalim

yağdır insanlığı üstümüze
adının cömertliğiyle


-sen "usta"
biz "çırak"

yürüyelim şiirlerin yurdundan
mavi bir umuda-


ve çok değerli Hasan Ağabey
bir şiirin nabzı böyle mi attırılır?

bir şiire kan böyle mi pompalanır?


-var olun her ikiniz de-


teşekkür
selam,
saygı ve
sevgiyle

ki
ne çoktur herbiri de





.

















-Rezber Camêr- tarafından 8/28/2013 1:51:44 AM zamanında düzenlenmiştir.