rüzgara uyumak
müsadenizle girdim
gecenin usulluğuyla bürülü ince bir kandille boyanmış kapınızdan bu kardan bu diyardan mâsun o esnaca sessiz evinize minnetim dolaşır eteğinize geçtikçe günışığı duvarlarınızdan çocuklarınızda tazedir güleçliği altında masumiyetin allanmış ve düşmez yanakları onlar uyurken yorgun soluklarıyla gözlerimizde sürer sefası hiç sönmeyecek kandilin nicedir bakışlarınızın nakş ettiği asalet ya bu aramızdaki safvet bırakır bizi utancın buğusunda depderin kuytusunda kapanırken gecenin ıssızlığına gözlerimiz ben ve siz ince bir hüzünden yoksun ya bu aşktan mâsun Halil İbrahim AYDIN |