Saklamaya Çalıştığım
Siyah beyaz bir filmde
Kaybedebilir miyim ben de renkleri? O zaman Böyle göze batmaz Onca renk arasındaki bu grilerim... O filmde ben de En cafcaflı, en gösterişli elbiseler Giyen kadınlar gibi görünürüm mutlaka. Kimse ayırt edemez Sade renklerimi… Bir de film sessiz olsa, Şahane olur. Dudak kıpırtılarımdan Anlayamaz kimse Bu çok şamatacı, çok konuşan kadınlardan Farklı şeyler söylediğimi… Aralarında otursam da Ne kadar uzak düştüğümü dünyalarına… Peki, bu siyah beyaz, sessiz filmde Nasıl kaybedeceğim ifadelerimi? Gözlerimin rengi görünmese de İfadesi ele vermeyecek mi beni? Ayrıca ne söyleyeyim ki onlara? Erkeklerden mi söz edeyim? Bu şık giysileriyle güzel görünümler sunan, Her yerde bir çift erkek gözü bulan O kadınlara Başka neden söz edilebilir ki?! Erkek gözlerine özene bezene sundukları Bu kalp hoplatan görünümleriyle Erkekleri bırakıp da Dünyanın gidişatından Konuşacak değiller ya benle! Peki diyelim, tam istedikleri gibi konuştum… Onlar gibi oldum birkaç dakika da olsa. Ya kadınlar “hayrola” der gibi bakıp ta Sırtını dönerse bana? Onlarla ilgilenmediğim onca dakikanın Hesabını sorarlarsa Şimşek çakan bakışlarıyla? Seyirci anlamaz mı O cafcaflı renkler arasındaki Pastel renklerimi? Siyah beyaz bir filmde Saklamaya çalıştığım O yalnızlığım, En cafcaflı renklere bürünmez mi? |