Dokunmuşsun Gibi
Hasta bir yüz bu…
Güneşsiz… Gelmedin çünkü, Dokunmadın yalnızlığıma! Dağıtmadın her şeyimi Her ne varsa, Tastamam aynı bıraktın beni. Döndüğümde gördüler Sensiz geçen o saatleri… Kaçırdıkları gözlerinde gördüm Yüzümdeki o kopkoyu sensizliği. Bir şey sormadı kimse, Nasıl geçti bile demedi kız kardeşim. Adımlarımı fark etmişlerdi çünkü, Ayaklarıma binen o külçeye dönmüş Bedeni. Hastalığı sileceğim şimdi, Geri getireceğim yüzüme güneşi. Fısıltıları geliyor odama kadar, O parktaki kimsesiz gölgem Gezinip duruyor yanlarında. Beni bekliyorlar şimdi… O gölgeyi kovup yanlarından Sanki o parkta benimleymişsin gibi, Dokunmuşsun gibi en yalnız kalmış yanlarıma Gülümsememi en güneşlisinden gözlerle… “Korkmayın, o karanlığa dönmeyeceğim!” dememi… “Artık dünyamda O var çünkü.” |