SENSİZLİK TECRİDİNDE DONARDI ZAMANBütün karakol tutanaklarında Kimliksizliğimi suratıma çarptılar. Oysa beni acıtan Ne şakağımdaki dipçiklerdi, Ne de avuçlarımdaki yaralar. Kursağımda yarım bırakılmış tümcelerdi Kus(a)madıklarımdı. Sustu(ruldu)klarımdı. Sana yazdığım şiirlerin nüshalarını Okudukça aynasızlar; Zebani bakışlarıyla ‘’Çıkar ulan kimliğini’’ deyip Bilmem kaç parçaya böldükleri Uykusuzluk not(a)larımı Yüzüme çarpınca; Ayyaş kaldırımlarda Fahişelerin gözlerinde donardı zaman. Ayalarım tırnak darbelerimle kanarken Söverdim ana avrat. Soğuk ve küflü hücrelerde Açardım gözlerimi. Yokluğuna sürülmüş Bir çift mermiydi gözlerim. Karanlığa inat Hücremi aydınlatan. Nikotin kokan parmaklarım Titrekti çoğu zaman. Ve seni düşledikçe Alnımın ortasından Kan damlardı avuçlarıma. Vatansız(d)ım A/yarsız(d)ım Sensizlik tecridinde Rükûdayken bile İliklerimde akan Koyu bir yalnızlıktı, Suskulardan arta kalan. Ömür hanem(iz)e yazılan, Kar altında Gözlerini açmaya çalışan Berfin çiçeğinin Ayaklar altında çiğnenmesiydi. Daha gün(e) doğmadan. Acemi terziye diktirilmiş Üzerime uymayan Yaşamlara sürüldüm. Dikenli tellere takıldıkça Emanet elbiselerim, Asırlık yaralarım Ayan beyan… Şimdi gel! Dayan omuzlarıma Çıkar beni İzmarit kokan çukurlardan! Kurtar acıların en onulmazından! Gözlerini sür gözlerime! Minik avuçlarında Koca bir dünya bağışla! Öpeyim akasya kokan avuçlarından. Necat USLU Şiirime ses olan güzel yürekli kardeşim YALNIZLIK ABİDESİ’nin yüreğine bin sağlık.Eyvallah. |
Sesine, soluğuna, yüreğine, bilincine ve direncine bin selam kardeşim... bin selam!...