__Sus/ma!

Suskunluğun ölüm ıslığıdır kulaklarımda.
Gökkuşağının siyaha boyanması,
Cennete açılan kapılara
Paslı kilitlerin vurulması,
Kelebeklerin kozada intiharıdır
Suskunluğun.

Yitik bir coğrafyada
Kuytu istasyonların
Çaresiz bekleyişleri çarpar
Kırık kanatlarıma.
Avuçlarım üşür.

Düşerim takvimlerden
Z/amansız göç yollarının
Silik bir haritadaki isli suretine.
Kirlenir yüzüm.

Senden ayrı dokunduğum ne varsa
Çürür parmak uçlarımda.
Kar kuşları da terk eder.
Avazlarım yankılanır
İçine düştüğüm boşlukta.


Karanlık tünellerde
Soğuk duvarlara çarpa çarpa
Yalın ayak yürürüm gözlerine.
Yanık bir ezgi dudaklarımda,
Uyuşur dilim.

Aslında
İki meridyen uzaklığıdır
Senle aramızdaki.
Hiçbir zaman teğet geçmez
Sınır çizgilerimiz.

Bu yüzden;
Sağım cennet,
Solum cehennem,
Kirpiklerime düşünce nem
Araf’ta düşerim.

Kıyametim iki dudağının arasında
G/izli sırlarda saklı.
Sana sürüldüğümden beri
Hep ç/ağladın.

__Sus/ma!

Ben öyle durgun suların
Sığ adamı değilim.
Sana atıyorum kulaçlarımı
Ya gözlerindeki anaforlara çek beni!
Ya da
Susa(ya)rak
Öldür beni!

__Sus/ma!

Necat USLU