Hey Dikişini Attığım Kumaş
Hey Dikişini Attığım Kumaş
-dün gece gülüyordu yıldızlar terazi yıldızı da dahil Tunus semalarındaydı- orda silaha karşı ekmeği tutan tankın namlusuna çiçeği koyacak kadar yürekli başı dik yürüyenler vardı diktanın başı orda yirmi üç yıldan sonra aç’ların elindeki ekmeği ve gözlerindeki öfkeyi okurken bir buçuk ton altınla Arabistan beyliğine kaçtı yan komşum yaşlı bir Alman kamerayı çevirdi usulca ve güldü ağaçları giydiren kara ve Tunus sokaklarında deklanşör patladı üst üste İsviçre’de kar lapa lapa karşı binada Tunuslu bir kadın şarap içip şarkı söyledi inada ben de şiir okudum sabaha kadar Afrika’da umut sütunlara vuruyor çırıl çıplak halk ayakta onurla sömürüye ve zulme karşı selam olsun bin selam doğurana, büyütene umudu yüzyıllık diktalarda korku tabur tabur boy boy hey dikişini attığım kumaş yırtılıyorsun yavaş yavaş ne kat ne yat ne altın söker bu gelen dalgaları kesmeye halkın birikmiş öfkesi orda sosyetenin sosu değil Ercan Cengiz |