ı
Şiirlere rakı döküp
Türkülere tütün sarıyor şimdilerde

Gök gürültüsüne inat
Bazen, ahraz bir dağ gibi susuyor
Bazen de göğsünden yüreğini çıkarıp atar gibi
Kallavi bir “of ulan of” fırlatıyor gök kubbeye

Öyle uzun zaman olmuş ki gülmeyeli
Tebessümler bile kırılıyor yüzünün mendireğinde
Hangi kadrajdan baksan yüzüne
Ya bir hüzzam şarkı
Ya da turna katarı gibi yanık türküler geçiyor


ıı
Tanırsın sen onu…
Tanırsın bir zaman cehennem yataklarda
Küçük ölümler öldürüp
Tırnaklarınla sırtına kan vadileri açtığın
Öpüşü dağlı, susuşu dağdağalı
O adamı…

Ki o adam...
El değmemiş bir masal gibi sevmişti
Sen, temcit pilavı gibi hep aynı minvalde sunup aşkı
Azı karar çoğu zarar sevdirirken kendini
O her kabusu hayra yormuş
Dokunmadan, koklamadan sevmişti

Hatırla…
Nasıl pervaneydi peşinde
Gölgeni bile nasıl mabedi bilirdi
Bir yüz görümlüğü görebilmek için
Bu şehrin her sokağında
Kar kış demeden
Az’ mı bekledi seni

Ateşe sevdalı ateş böcekleri gibi
Tül kanatlarını yaka yaka
Az’ mı ateşin kalbinden geçti


ııı
Olurda bir gün…
Tebdili kıyafet giymiş mağrur bir sultan gibi
Onun cehennemine sürersen atını
İzbe bir köşede
İpi kopmuş tespih gibi dağılmış
Boğma rakı gibi boğulmuş bir halde bulursan onu
Sakın susma
Susup ta tuz basma yarasına

Konuş…
Sesinle dokun jilet artığı acılarına
Oku duvarlara yazdığı sana ve kana belenmiş şiirleri
Ellerinin en şefkatli yanı ile okşa çığ düşmüş saçlarını
Sigarasızsa, sen kokulu bir sigara ver
Üşüyorsa, ört üstüne gölgeni

Ve…
Kaldır başını da bak
Balık katliamı yapılmış kanlı denizlere çevirdiğin
Kızıl mavi gözlerine bak

Bak ve gör kendini.