bir tarafı kum’ral kokar
serin alizelerin gönlünde beslediği
bir tarafı kendisini göle banan maral

vaktin her beş seferinde
gözlerini sersin ister benceremden içeri
soy ağacında taze gelincik
eteklerinde renklenen düş kelebeği
ah o ebedi gülüşün senin

...
dudaklarımda yarım kalmış derviş ezgileri
yüreğinin yarısını seninle üleşsin ister
...

ah bu ırkçı şehir
zenci avına çıkmış kir sokaklar
müslümanca sevilsin ister bir adam
ah bu gözetleme kuleleri
ıssızlığın ölü bedenleri
ah yine yetmedi yüzün-
yetmedi gülüşün


ah bu yokluğun çekiç sesleri
güven duygusunu yitirmiş kör duvarlar
hangi kapıya el vursa el muamelesi
hangi yüze yüz sürse
terk edilmiş mutsuzluk kulübesi


isini yük edinmiş bir kandil abidesidir yüreğim
nerden bilsin yanmanın ve uyanmanın tonunu
ah ülkesinde ülkesiz kalmış düşlerin
sandığında gizli yol ayetleri
kendl ceheneminde kavrulmuş kül köpükleri


benceremin camlarında toz festivali
dibinde yüzlerce boşluk devriyesi
hep aynı korku
aynı zorun tortusu beklemek
aşınmış kanatlarında
bir "sessizlik medresesi" burukluğu
benimle birlikte boğuluyor karanlıklar
ah bu bulaşıcı çürük sular


kin bilir kana karışarak öldürdüğünü
ellerini sürsene
ellerin tarihsizliğin panzehiridir senin
bütün eksikliğini yok edip
çözsün artık biçimsizliğin düğümünü




_boran