Sen ki.,
Bir düş bahçesinin
En yalnız çiçeği
Bakışların bir kuşun
Kanat çırpışı
Gökyüzünü delip geçen

Ruhunun penceresi
Hüzünle umudun
Dans ettiği
Bir sahne
Sessiz bir şarkı
Söylüyorsun
Adını bilmediğim
Eski zamanlardan


Saçlarında.,
Gün batımının rengi
Gölgeler düşmüş
Zamanın dokusuna
Kimbilir hangi rüzgar
Savurdu seni
Hangi yol
Çağırdı bu derin bakıṣı?
Yaşanmamış
Ama hissedilen
Duygu seli

Sen.,
Hangi hikayenin
Fısıldayan sesisin?
Hangi baharın
Unutulmuş yankısı
Bu yüzün karşısında
Kaybolmuş
Zamanın gölgesinde
Duran bir düş gibisin

Gözlerinde bir sır
Kimsenin bilmediği
Bir yıldız gibi
Parlayan ve sönen
Ama hep var olan
Öylece bir sır
Bakışlarında bir sonbahar
Sessizliği
Dallarında asılı kalan

Belki.,
Geceleri Yıldızlara
Sırlarını fısıldıyorsundur
Her biri bir şiir
Bir masal
Bir düṣ
Kimi zaman yağmurda
Kayboluyor sesin
Kimi zaman ise
Bir ağıt
Oluyor sessizliğin

Rüzgar her hatırayı
Birer dantel gibi işlemiş
Ama dudaklarında
Bir suskunluk
Bir cevapsız sorunun
Saklı yeminleri var
Belki de bu resim
Bir anda donmuş
Bir zaman dilimi

Ama sen
O anın ötesindesin
Çünkü ruhun çerçevelere Sığmayacak kadar sonsuz
Ve ben.,
Her baktığımda
Seni yeniden
Keşfediyorum sanki

Hayatın içindeki derinlik
Bir tablonun ötesinde
Sessizliğin bile konuşuyor
Gözlerinde duran bulutlar
Saklıyor geçmişin izlerini
Ne kelimelere
Ne de renklere
Sığıyorsun artık

Nedir bu gizemli hikaye?
Hangi fırtına geçti?
Hangi yağmur
Döküldü o bakışlara?
Ve hangi
Güneş saklandı
O gözlerde yeniden
Doğmayı beklerken acaba?


sevay