_hiçinci bahar
başa dönüyorum
bitkin kaldım yürümekten kaderin tüzüğüne göre kederi de yaşadım birkaç çiçek de çaldım hayattan ve birkaç huzurla gülücük şiirden gökkuşağından döküldü içim göğün tüm kuşları nabzımdan uçup gidiyor en paslı yerinden gıcırdıyor zaman geniş olan ne varsa kendini terk etmek üzeredir bitiyor sessizlik yırtılan bir şeyler oluyor bir yangının izlerinden sürünüp gelir külü ile hüznü işte düşüm işte gerçeğim yüzünden güz akan defnedilmiş sevinç çığlıkları nisanın dokusuna ters düşüyorum tekmil veriyorum hazana işte hikayeme zimmetli bir son kalbim tutukluk ediyor bölüşmek var ölümü birkaç sahte imgeli kalabalığı körün oğlu karanlığı ve yalnızlığı kapı çalıyor kapıda hüzzam bir şarkı çalıyor belli ki ‘’hiçinci bahar geliyor ey ömrüm gamze gamze ölüver şimdi’’ _boran |