KÜSER GÖNÜL
Aşkla abad olmayan deli gönül
Göze güzel bakmayan yara küser Ateşi sönüp te olmuş ise kül Sevdasını yakmayan hara küser Yavaş yavaş gecer ömrün baharı Felek kırdı tutundugum dalları Yeşertmez ise fidanı goncayı Kuru toprak yagmayan kara küser Yıldızlar suskun ses vermez geceye Dertler sıgmaz kelimeye heceye Nasıl dayanılır bunca acıya Gözler dolup akmayan yaşa küser Dünya hancıydı bende garip yolcu Ne ilk idim gelen nede sonuncu Sayki sahnede figüran oyuncu Boş geçip yaşanmayan yıla küser Talih kesip attı kanadım kolum En ince yerinden büküldü belim Işıgım söndü karanlıktır yolum Issız gece dogmayan aya küser |