UMUT VE DİRENİŞBilmezler denizin kudretini, rüzgarın isyanını, Ve içsel volkanları, eşitsizliğin derin çığlıklarını, Bilmezler yavaş yavaş uyanan, doğan direnci, Ruhumda yankılanır, isyan dolu bir marş gibi. Bir gün, belki hissederler, Denizin özgürlüğünü, fırtınanın hiddetini, Ve sevgiyle sararmış inciri koklayarak, Kırda bir çiçeği öperek, Çalışkan karıncanın önünde saygıyla eğilerek, İşte o zaman anlarlar, Tüm insanların kalbindeki isyanı. Görürler dil farkını, din farkını, Ve buna rağmen insanın insan olduğunu, Renk renk, farklı farklı bir ayaklanma gibi, Düşerler peşine, insanlığın kararlı çığlığına. Bir gün, belki fark ederler, Kırılan umutları, yok sayılan hayalleri, Bir çocuğun gözlerindeki öfkeyi sezebilirler, Anlarlar insanın içindeki coşkuyu ve direnci. O zaman, her farklılık bir isyan çığlığı, Her ayrılık bir direniş olur, Ve insanlar ellerini uzatır birbirlerine, Özgürlüğün ve dostluğun ateşinde, yanmış yürekleriyle. Bir gün, belki kavrayabilirler, Birlikte ağlamak ne demek, Birlikte gülmek ne demek. Öğrenirler insanını bilmek nedemek, Sevgiyi, isyanı, insanlığı kucaklamak ne demek, Ve insan olmanın en yüce değerini kavramak ne demek. Ben de o zaman, Sen de o zaman, Siz de o zaman, Dünyadaki bütün insanlar, Dünyadaki bütün insanları, Ölüleri de, doğmamış çocukları da, Yatağında öleni de, açlıktan kırılanı da, zulümden yıkılanı da, Bütün milletleri, bütün kabileleri, bütün dilleri, bütün dinleri, Çıplakları da, giyinikleri de, Enkaz altındakileri de, kalbi enkaza dönenleri de, Dondurucu soğuklarda kıvrılanları da, sıcaklardan kavrulanları da, Vatanlarını sevenleri de, göçe zorlananları da, Aç kalanları da, fakirleri de, Bütün çocukları da, bütün kadınları da, Bütün erkekleri de, bütün yaşlıları da, Bütün köleleri de, bütün ezilenler de, Bütün doğanları da, bütün ölenleri de, Yarım kalanları da, tamamlanamayanları da, Bütün alın teriyle ekmeğini kazananları da, emeği çalınanları da, Gelir adaletsizliğiyle ağlayanları da, sefalet içinde inleyenleri de, Anlarsın, Hak verirsin onlara, Omuz verirsin davalarına, Ezenle, sömürenle, öldürenle, çalanla, Tecavüzcüyle, esrarkeşle, caniyle, Kendini insandan üstün görenle, Eli silahlıyla, örümcek beyinli din simsarlarıyla, Altın kaşıkla havyar yerken boğulanla, Senin sahip olduğun gömlekten daha fazla arabası olan adamla, Teri sırtında kuruyan emekçinin emeğini çalan adamla, İnsanları madenlere gömen zihniyetle, Yani kötü olan herkesle savaşırsın daha adil bir dünya adına. İşte o zaman, dünya yuvarlak olur, Ve içindeki bütün asi ruhlar, Birbirine dokunur, birbirine umut olur. |
Ama bu cennet-cehennemde yaşadığı sürede iyi olanlar hep güzel dünya arayışı içinde oldu.Birileri maddiyat hırsı,kibir ve bencillik ile dünyayı kirletirken,birileri iyi bir dünyaya kavuşmak ütopyası ile kendini avutur oldu yüzyıllarca.
Şiir çok güzel işlemiş konuyu.
Kutlarım,selam ve saygıyla,esenlik dilerim.