BİR BAHANENİN İÇİNDEBugün de bitmek bilmedi. Geçti saatler , sahildeki banklarda oturup bir vapuru bekleyerek. Rüzgâr yüzümü okşadı, deniz martılara selam çaktı, ama vapur hep uzaktaydı, sanki demirleyip kalmıştı. Bir simit attım suya, balıklar çekingen, martılar açgözlü. Gözlerim dalgın, gökyüzüyle bir oldu, bir hayalin peşinde. Bir kadın geçti önümden, yüzünde eski bir şarkının gölgesi, bakışları uzak bir iskelede asılı kalmış sanki. Bir şeyler söylemek istedim, ama sessizlikte kayboldu kelimelerim. Saatler geçti mi, yoksa zaman durmuş muydu aynı yerde? Bir vapuru beklemek, bazen hayattan fazlası, bazen hiçbir şey. Ve akşam oldu, gökyüzü mora çaldı. Vapur gelmedi, belki de gelmeyecekti zaten. Bir vapuru beklemek, sadece bir bahaneydi yaşamak için. |