Okuduğunuz
şiir
17.12.2024 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.
SİSLER İÇERİSİNDE KAYBOLMUŞTUM
Sabahın ayazı soğuk bir bıçak gibi kesiyor sokakları, dizlerime kadar gölgelere batıyorum. Bir tramvay geçiyor uzağımda, camlarında titreyen yüzler: hiç biri tanıdık değil, hiçbirine ait değilim.
Sis, her şeyin üzerine düşüyor incecik bir perde gibi. Ağaçlar, evler, yollar… Ve ben, bir silüet kadar belirsizim. Kime ait bu puslu sabahlar? Hangi şairin dizelerinden düştü aklıma?
Bir kafede oturuyorum sonra, elimde gazete , dünya eski bir yalan gibi duruyor masamda. Bir garson geçiyor yanımdan, çayın buğusunda annemin yüzü beliriyor bir an. “Unutma,” diyor, “Hayat, hiçbir şeydir bazen, ama o hiçbir şey, her şey olur bir anda.”
Sokağa dönüyorum yine, ve sisin arasında kayboluyorum. Belki bir ev bulurum kendime, belki bir şiir, belki de sadece bir ses: adımı sesleyen, ve bana ait olan.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Merhaba şiir merhaba şair Şiir sabahın soğuk ve sisli atmosferi içinde yalnızlık, belirsizlik ve içsel arayış içinde olmak üzerine kurgulanmış güzel geçişleri olan bir şiir. Kalem kendisini çevresindeki dünyadan yabancılaşmış hissederken, geçmişe ve kaybolmuş bir kimliğe dair duygularını dile getirerek bizleri de şiirin içine katmış. Annesinin yüzü ve garsonun sözleriyle hayatın geçici, ama bir anda her şey olabilen bir yapıda olduğunun vurgulanması. Varoluşsal bir arayışa, kendini bulma çabasına kalem odaklanırken, içsel dünyasıyla dışarıdaki dünyayı örtüştürmeye çalıştığını ne güzel dile getirmiş kaleminiz. Şiirin güne düşmesine sevindim. Şiir ola Nicelerine
Gurbette bir gün,yani vatandan uzakta Bir tren gecti yanimdan trafikte Ayni siirde gectigi gibi ben de bakip insanlarin yuzlerine kim bunlar demistim olamazdi hicbirinin hikayesi aklımda Oysa bir yil oncesinde daha Ankara'da bir otobus caminda gordugum tum yuzlerin hikayesi vardi bende...bildik yuzlerdi...halk olmanin yuzleri...evine ekmek goturdugunu indigi inecegi duragi telefonda kimle ne konustugunu tahmin edebilirdim. Bazen tanimadigin binlercesinin bildik oldugunu anlayip donersin eve...
İnsanların yüzlerine bakarak hikayelerini kurgulamak arada benim de yaptığım bir şeydir. Hele ki mutsuz hatta ağlayan birisini gördüğümde istemsizce yapıyorum bunu. Ama bazen herkes yabancı gelir insana. Aynada kendi yüzü bile yabancılaşmışken tanıyamaması,tanımak istememesi de normaldir belki de. Güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim.Sevgi ve saygıyla...
İnsanların yüzlerine bakarak hikayelerini kurgulamak arada benim de yaptığım bir şeydir. Hele ki mutsuz hatta ağlayan birisini gördüğümde istemsizce yapıyorum bunu. Ama bazen herkes yabancı gelir insana. Aynada kendi yüzü bile yabancılaşmışken tanıyamaması,tanımak istememesi de normaldir belki de. Güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim.Sevgi ve saygıyla...
Bazen kendi içinde kaybolur kişi ve herşey sisli bir siluetten ibarettir . Zaman, mekân mefhumu yoktur ve kendini bulana kadar içinde yürür yürür yürür...
Güzel ve değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim üstadım. Bu arada büyük üstad, Attila İilhan'a da gönderdiğiniz selam da çok şık durdu. Sevgi ve saygıyla...
Güzel ve değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim üstadım. Bu arada büyük üstad, Attila İilhan'a da gönderdiğiniz selam da çok şık durdu. Sevgi ve saygıyla...
Şiirimi güne taşıyan değerli seçici kurul üyelerine ,şiirimi okuyan, vakit ayıran ,yorum yazan tüm şiir dostlarına teşekkür ederim. Sevgi ve saygıyla...
Evgeny Grinko ile yapılan bir söyleşide Türkiye'de neden bu kadar tutulduğu soruluyor. Mr. Grinko'nun cevabı ise hüznü sevdiği oluyor ve Türk halkınında hüznü sevdiğini dile getiriyor..Şiirin ve bestenin hüznü yüreğimde yankılanıyor..
Merhaba değerli dost Her zaman ki tat ve deminde güzel bir eser Kutladım yürekten, yalansız ve riyasız Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın
Sabahın ayazı soğuk bir bıçak gibi kesiyor sokakları, dizlerime kadar gölgelere batıyorum. Bir tramvay geçiyor uzağımda, camlarında titreyen yüzler: hiç biri tanıdık değil, hiçbirine ait değilim.
"Camlarında titreyen yüzler" ifadesi ise o uzaklık ve aidiyetsizlik duygusunu en zarif şekilde dile getirmiş. Tanıdık olmayan yüzler, bir anlamda insanın içsel yalnızlığını da temsil ediyor; kimseye ait olmama, kimsenin de size ait olmaması...
Kaleminize, yüreğinize sağlık üstadım! Bu şiir, yalnızlığın ve yabancılığın en zarif ama en derin haliyle yankı bulmuş.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.