İs bürümüş içimin aynalarını
Serkeş bir vaktin azabına düçarım.
Kımıldamayan bir gece... Ve, Suskun bir siyah. Ellerim soğuğunda... Suskun ayazın. Yalnız, Ve tedirgin, Yağamıyorum susuz bir kitabın, Çatlamış sayfalarına... Yağamıyorum. Çetrefile bulandığım bir yazgının, Alazlarına kaptırmışım çığlıklarımı... Bırakmışım yüreğimi, Harabeye dönmüş sığlığımın kırık çerçevelerine, Çöle yamanan vuslatıma... Bırakmışım, Çer çöp gibi... İs bürümüş içimin aynalarını... Eğretiye dönmüş yönleri tabelalarımın. Yollarım taşlık, Patikalarım dikenli, Adımlarım meşakkat, Baharı zemheri vuslatımın... Vakit kesif, Vakit zalim, Vakit çıldırmış... Oysa kabrime visalim yakınlardan yakın, Oysa nasıl da hebasındayım hala ömrün... Şaşkın mı şaşkın! Uyanamıyorum... Bir türlü, Uyanamıyorum... |