Yalnızlığın sokaklarına
Yaklaştığım her an,
Uzaklaştığım oysa... Kendimden. Belki acze kapılır kelimelerim, Belki fakra... Hep bir, Vaktin pençesine kaptırdığım olur nedense! Dalgalar kadar kararsız düşüncelerim. Yorgun düştüğüm tüm kitaplar, Yanar sanki içimde. Alevlerin kuşkuculuğunda, Siyaha çalınan tüm kızıllığın izleri, Kazınır zihnime. Karanlık bir geçidin yordamsızlığında, Ayazın yardakçılığında, Sana dair tüm kaçkınlığımda, Izdıraplarım. An gelir üşüşür başıma kuşlar misal firaklar, An gelir masum düşlerim ağlar, An gelir kapanır üstüme gökyüzü... Yağar yağmurlar, Masum bir mısramın ardından. Ve solgun şehirlerin grisine saklanır yüreğim, Yalnızlığın sokaklarına... Sararmış perdelerin ardına, Ama illa ki tenhana, Kuytuna kalır hayallerim. Güz soğuk kaldırımlara çömelir ardımdan, Gelmez elinden birşey, Üzülür... Gidişime... Üzülür... Kederime... |