Şiir çocuğu..yarı yıkık harflerin ağacına boy atan rüzgarın şiir çocuğu... bulut serinliği akşamın aklıyla ne çok yol çizilir içimin hareli ıslağına nabzımda suskusu dallar/ birbirine giren odalar gider gelirim.. -sıkı tut ellerimi- karanlıkta çoğalan ışık gizleri yüzümün kavruk uçurumuna kuyuların duru boşluğu ve incelen nefesimde dar kapıları hüzün güneşi kırılmış doğum sancısı iniyor pencere kayıkları üstüme/ üstümde gölgeden bir tüy damlasında kıvrımları seslerin. satırlarıma inen lacivert gecede gözlerimin çölüne yağasım var karanlığı.. Suratı asık gökyüzü kırık dağ ay ın camından yıldız kuşlarıyla koşan siyah bir kızılı mısralandırdığında çığlıklar gövdem türkülerin nakışından sallanır uzakların avlusunda sararmış resim gün öyle dalgın dervişleri düş ayazının narında -ver ellerini çocuk- pıhtı zamana çiçeklenen dil yalnızlığında yanar heceler acemi at gibi toprağa.. tenimizde iklim saçları yürüyelim dünyaya içimizde yorgun denizin dilleştiği sevinç uyansın dudaklarımda uyuyan tohum Ve gizinde hınzır su yüzümde şiir çocuğu gergin yalnızlık sabahın perdesine.. hadi sıva yolları,kolları ırmak kımıldanıyor mavi deftere ... |
Kaleminiz Daimi Olsun.
Saygılarımla.