yeşilin kabına ağıt yakan gece
çok daha evveliyle
koynumdaki kentlere deli ağlamasıyla
oturur..
güzelliği gölgesinde yaprak
yaslı duvarlara
ve göçebeliğinde huysuz zaman
son kavgayla ihtiyar..



gökyüzünde karanlık salkımlar kol gezer
ışık kaldırımlarında güneşi sever ateş
bir çocuğun bacaklarında büyümeyi ve
çok daha sonraları
düş uçmalarında yayvan sevdaları




soluğuma açılan yola
yoksulluk işlerken keman sesleri
dağın çirkin eteklerine masallar toplaşır
gidenin arkasından gelene ölür kül
yaşarız savruk bir çiçek gibi..
aşkı sızan renk değişimi zerreler
ya da ne bileyim
kabuğunda çağlayan aydınlık
maviyi parçalar soğuk kahvede
avucumun içinde
yağmurlu gün



dalgalar
simsiyah odaların nar renginde uyur
kulaklarımda dünya
acayip duygu..
toz hayaller
çocukluğumun penceresiz uçurtmasında
şarkısını dinler gençliğin
ayaza dizilen ıslıklarda oynar
çıplak bulutlar
çok önceleri eskiyen
yosun kokulu yaşam çınlar ağrılarda
nerede olduğumu
gümüş gölgelerde
unuturum.



gün görmüş gitmelerde sarılmalar
öyle buğday
yüzüm anıların deliliği
boşluklara aşkı yayan öpücük
kırmızı gülücüklerin
sırrını veren parçalarına
görkemli son


karanlık sırtüstü
şimdime ait dalgınlığın
göz ucuna..



...