1

Ölümün çekirdekleriyiz
Toprağa düşecek olan
Toprağa karışıp solan.

Beyaz karanfil olacağız,
Başımızın üstünde bir düğüm,
Ayaklarımızın altında kördüğüm.

2

Kurumuş hurma dalına,
Hilal’e icabet et.
İnan göğe,
Siyah beyaz ipliğe.
Daha vakit var fecre,
Orucun dirildiği vakte.


3

Kırlangıçlar göçüyor,
putperest çağlardan muvahhid yarınlara.
Uyan ey put
Yeter aldığın uykunu
Uyan ve secdeye boyan.
Yeryüzü tanrılar mezbelesine dönmüş.
Birle,
Muvahhit ol ve birle.
Hiçbir şeyi ve kişiyi ona eş koşma,
Onun isminin yanına bir isim iliştirme.
Hanif ol.


4

Hubel benimle konuşur,
Hüznümü yamarım Uzza’nın eteğine.
Lat eğleşir kalbimle,
Menat şarkılar söyler zihnime.
Kureyş kokuludur şiirim,
Cehennem cennetim’dir benim.


5

Baba öldü,
İsmi Allah’ın kulu idi.
Yetim çocuğun kalbi,
Sınırları yeni baştan çizdi.
Anne öldü,
Çocuk öksüz kaldı,
Çocuğun kalbi çiçek çiçek nem topladı.
Şiir sustu, şiir kuma gömüldü,
Gömüyü risalet örttü.

6

Ararat’ın ardında İsmail’in gölgesi,
Gölgeyi örten İbrâhim’in cellabiyesi
Mim gibi kondu hakikatin tahtasına,
Nurdan tebeşir kondu tarihin sayfasına.
Kâbe’nin ruhu kokacak,
Farap* dağları Farah** olacak.


7

Hilal’in Kerbela mevsimine girdik,
Tepeden tırnağa Hüseyin’iz.
Hüseyin’i övmeyin,
Hüseyin övülmüştür,
Mercan içine inci gibi dizilmiştir.

8


Vakit çatacak,
Doğudan sûr sesi yükselecek.
Yıldızlar dökülecek,
Ay parçalara bölünecek.
Yeryüzü çığlara boyayacak,
Koca devran gri bir toz bulutu altında kalacak.
Kıyamet insanoğluna nihayet veren güzellik olacak.
Ama önce İbrâhim,
Nemrudî kabusundan uyanacak.


9

Şarabiyim,
Çöl kumuna şiir yazan
Bedevi bir kadının dizesiyim.


...

* Farap dağları Suudi Arabistan’ın etrafını saran sıradağlar.
** Farah: mutluluk. Arp.