Monoteist Rubailer
1
Günebakan çiçekleri Allah’a secde ettiğinde; İçimdeki şüphe kendine kâbe aradı. Hasat zamanı çiçeklerin boynuna neşter değdi; İçimde iki İbrâhim dirildi, İsmail makamına benliğim yerleşti. Kalbim: Rabbin evi oluverdi, Evin penceresinden yeryüzüne rengârenk baktım. Nazarımı yıkadım, vicdanımı duruladım Benliğin sözleşmesini isyan ile imzaladım. Kalbimde tüm yönlerin ismi; uçurum, 2 Ağardı sular, Sular ikindi vaktinde ağardı. Yeminler edildi, sözler tutuldu, şeyler unutuldu. Akşamın sefasına gecenin hüznü kondu, Gamzeler kapandı, edilen kasemler unutuldu. İnsan unutmaya gözlerini yumdu. 3 Rüzgârlar esti içimde; renkli rüzgârlar. Ressamlar bir tutamından heykel yaptılar, Şairler heykelleri fırçalarla gıdıkladılar. Taşı traş edenler; taşı şiir kıldılar, Adamın biri göğsünü okşadı, Kaburgası taş ocağıydı. 4 Süleyman’ın incileri döküldü; Belkıs eteğini topladı. Davut ses oldu sessizlikte, Tunç parladı, demir irkildi. Karıncanın biri peygamberi çekiştirdi. Hakikat hilkat garibesi olunca Masalsı öğütler yürüdü gitti. 5 İnsana Allah’ına kadar üzüldüm, Çünkü düştüğünü gördüm. |
Şiire ve şiir yüreğinize gönülden tebrikler değerli kalem.
Sonsuz saygılar...