Her birinin kalbinde bir yara,
Sızlar durur, susturamaz geceler.
İhanetin soğuk yüzü değmiş hepsine,
Bir aşkın külleriyle yanan insanlar onlar.

Bir zamanlar, umutla atan kalpler,
Şimdi kırık bir aynanın parçası gibi,
Kimisi dostunun hançerinde boğulmuş,
Kimisi sevdiğinin gözlerinde kaybolmuş.

Sevgi ağırdır, derlerdi eskiler,
Bile bile tutar insan ellerinden,
Bir ıssız çöl olur bazen hayat,
Ama bir yudum aşk için yürürler binlerce adım.

Ağlamaktan yorulmuş gözleriyle bakarlar,
Her bir yıldızda saklı bir dilek var,
Yitirdiklerini bulmak umuduyla,
Ve yeniden sevmek için direnen kalpler.

Sevgiyle sınanmış olanlar bilir,
Kavurur, acıtır, ama yine de yaşatır.
Bir kuş gibi kanatlarına alır,
Hem göğe taşır, hem yere indirir.

Vazgeçmez onlar, acıya inat,
Ne kadar savrulsalar da rüzgarda,
Sevmekten korkmaz yürekleri,
Çünkü bilirler, aşk insana insan olduğunu hatırlatır.

Bir gün biter mi bu sınav bilinmez,
Ama vazgeçmezler sevdanın izinden.
Zira onlar, yıkılsa da hayalleri,
Her düşüşte yeniden doğan kahramanlar.

O yüzden susmaz, konuşur o hikaye,
Her gözyaşında bir şiir saklıdır aslında.
Ve insan sevdiği kadar yaşamış sayılır,
Sevdiği kadar güçlü, sevdiği kadar ölümsüzdür.

Bu, vazgeçmeyenlerin,
İhanete rağmen aşkı seçenlerin,
Yüreği sönmeyenlerin hikayesi.
Bilir misin, belki sen de onlardan birisin.
RAMAZAN ACAR