Dümeni elimde geminin suyunu şerha şerha yarıp
Hasret çizgisi yolun zaman denilen noktasına
Gözlerimi yerleştirdim...
Hani atların sular gibi şahlandığı yerden
Yeşerdi düşler ki
Küçük küçük büyüyerek mevsimlere soyunan umudun tenha aydınlığı
Yalnızlığın kapısını çalan deniz..
Çimlerin üzerine koşan şiirler getirdim sana
Ani bir yağmurla..
Şehir şehir kaçıp uzaklarına
Çılgınca esen rüzgarların avucuna yüzümü sürüp hem de
Gökyüzü şahit
Vallahi taş duvarlar
Deliliğime...






Içimde büyüyen sırrın dumanı tüttükçe
Şarkılar söyler dalları yaprakların
Sonra bakarım birden bu insanlar nereye koşar
Birer..ikişer..
Hayat ağızsız gölge gibi mum yaktıkça karanlığa
Odalar saklanır göğsüme
Korkma derim beni duyan sese
Gel..elimi tut
Korkma derim yollarda bekleyen güvercine
Ve gözlerimdeki güzelliğe...



-ellerin çiçekler açsa saçlarımda-




Günler fışkırıyor kabından
Dokunsan dağ ağırlığı kalkar üzerimden
Ahh..bilsen sana duyduklarımı
Ince ve uzun ellerimde resimler
Kadife koku..
Koy yüreğini alnımın penceresine
Kuşlar dansa kalksın...





Sözler iplik iplik yağdıkça gözlerin Istanbul olur
Omzuna konan akşamların yorgunluğunu alır kalbim

Ahh..
Susma bizi
Yazmayı öğreten bana/sevdayı
Ardımda kimseyi bırakmayacak kadar/sevmeyi