BakmalarHer şeyin en sonunda Yanakları kızarmış elmanın kokusundan akıyor bakmalar... Hiç kimse görmüyor dışımdan içine yuvarlanan buğuyu Yüzümün kenarında bulutlu pencereler Mavi bir gök gibi döndüğünde görüyorum Duvarlarda elinde elma şekeri çocukluğum Öperken yalnızlığın çimini Gõzlerimi bakan denizden su içiyorum Aklımın güncesini bir yolculuğa bağlayıp Balıklar yüzdürüyorum iki kıta arası Sevdaya en yakın yerde Çocuklu/ Masallı Beyaz kalabalığı dudaklarıma taşıyan sesinden Bir taş atıyorum...uyanıyor Dağ ve gece kuşları Ki Bütün bakmalar Baş dönmesi Iç çeken düşler bahçeler büyütüyor Gölgesine uzanan ağaçlar gibi sarılıp gövdene Ikimizi konuşuyorum Her şey arasında kıpırdayan yapraklar Bu dudak izi Bu buğulu cam Koşan atlar Derinlerde gittikçe güzelleşen aşk Yüzümden şehirler geçiyor ormanlar dolusu Mesela bir çocuk oturup kayaya Ekmek dilimliyor kuşlara Seviyorlar ben gibi çırpınan uzakları Bilmez miyim ne anlatıyor bu sözler Arkamdan yürüyen ayak sesin Soluğumun kıyısında Bakmalar diyorum Kimsenin kullanmadığı saatlerde Çıkageliyor Cumartesi Sonra diğer günler Yağmur hızıyla |
Şiirin duygularla şahane dans gösterisi...
......................................... Saygı ve selamlar..