gölgenin arkasında bir tohumben sözün özünden nefret ederim ve dokunamadan ölen ellerden yine de bulutlar uyurken yağar yağmur koşamam yetişemem bildiğim dilde okurum tüm duaları ölümün yakıştığı çiçekler de okur bir tohum dirilir toz duman arasında gölgenin arkasında bir tohum gögsümün ortasında mezarlık saklarım saatlerden son günlerden sonsuz ağaçları düşünürüm balıkları ve hatta nasıl üreyebildiklerini ne az şey bildiğimi durup duruken uçmayı düşlerim pervanesiz kalkabilmeyi sözü dinlenmemiş peygamberleri utanç duyarım zaman geri gelir hatırlatır karanlık perdeli pencereleri taşa basarım buz keserim ve ben bir isyan da topraktan beklerim önümü keser şeytan bir şiir ve ağlamakla yelkenleri suya inen ateş! kal der kal çocuk ellerinde unuttukların var Belgin ERTÜRK |
Alkışlarımla
En kalbi tebriklerimi sundum
Figani