İyi sayılırım
Tahmin ettiğimden daha kötü değilim
Bu gün biraz geç kalktım kendime nescafe yaptım
- Kahve yapacaktım ama
tek başıma sevmiyorum biliyorsun -
Balkona çıktım masama kuruldum
Güneş biraz fazla öpüyordu ya yüzümü
Olsun günün bu vaktini seviyorum
Kağıt ve kalem elimi özlemişti
Yüz vermedim
İki kuş vardı kaldırımda
ekmek kırıntısı için mücadele ediyorlardı
Gerçi mücadele miydi flört mü çözemedim
Bir kedi
onlara yaklaşıyordu
sinsi sinsi
Küçük bir öksürme rolüyle
kuşlara yardım ettim
Karşı daireden bir telefon sesi geldi
Yaşlı amca teli açtı
neden aramıyorsun şikayetlerine
birkaç küçük öksürük rolüyle renk kattı
Dejavu ….
Kalem elime yaklaştırdı yüzünü
İttim
Kağıt bakakaldı

Paçası sökük pantolonum geldi aklıma
ve seni özleyişim
Canım acıdı
pantolonu seçtim
Gittim iğne ile yaramı diktim
Estetik olmadı pek
ama fiziğime uygun düştü
Bir kez daha dudaklarıma acımtırak bir tebessüm çizdim
Bir sigara yaktım
-ecel yine çalmadı kapımı
ama dudaklarım sevindi-
Sigaraya küfrettim
Kalem küskün bir bakış attı
Yüzümü çevirdim

İyi sayılırım
Tahmin ettiğinden daha iyi değilim
Aklıma sana söyleyemediğim cümlelerimi
nereye saklayacağım telaşı düştü
Gönlüme ? Duaya ?
Zihnime ? Zamana ?
Neyse dedim
şimdilik dilimde dursunlar
Belki merak edersin de sana veririm
Kalktım gidip çoraplarımı eşledim
Eşi olmayanları bağrıma bastım
sonra bulaşıkları yıkadım
-kaza süsü vererek birkaç bardak kırdım –
Gömleklerimi ütülermiş gibi yapıp kandırdım
Ardından saklambaç oynadım
Kendimden saklandım ve kader/im/den
doyana kadar ağladım
ve koşup kaderden önce kendimi sobeledim
Sonra bir kez daha dudaklarıma acımtırak bir tebessüm çizdim
-renksizdi-
Boya kalemlerim sendeydi
ve resim defterim
Hani verirken
“İkimizi istediğin hayatta resmet” demiştim
Hatırladın mı
Bu cümleler
“Elimi zihnine ve gönlüne sokup seni bulacağım”
kelimelerinden sonraydı
Babam aradı
Sesime iyiyim tonundan sürdüm
Annem aradı… Kardeşlerim… Arkadaşlarım…
Bütün tonları denedim ve sanırım inandırdım
Ya da inandıklarını düşünmeyi seçtim
Fark etme/z/di
Zaten “sen tonu”ndan başka detoneydim

İyi sayılırım
Saçma insan figürleriyle yarama tuz basıyorum
Olmadı
Kahveyi tek başıma içip
hayallerimi namluya sürüyor …
Neyse
İyi sayılırım…

Ben hep cennetimi
ve cehennemimi içimde sakladım
İnsanlara en fazla neşemi gösterdim
Samimiyetim ve sadakatimle süsleyerek
Onlara yetiyordu ki
merak etmiyorlardı ben/im/i
Bilmiyorlardı
Hikayeler kısa olur romanlar uzun
Bir romanın içinde kahraman olamadan
hikaye hikaye ölüyorum
Sahi sen ?
Neyse düşünme - ve üzülme -
Ben geldiği gibi gitmeyi bilen adamım
izlerimi silerek gözlerinden
ve ayak ucuna basarak usulca
rahatsız etmeden…



Özgür SARAÇ / Râzı
16/10/2016 Denizli