Aksi'yönkimsesi olmayan şiirlerde çok defa öldüğüm doğrudur mülayim ağzına kadar tıka basa küfürlerle ötemize iman ihraç edenlere rastladım yollarda zamanı pazarlayanlar yırtık postunu sermiş asfalta insanlığınız sızıntı yapıyor dediğimde ağır bir kitleyi oturttular göğüs boşluğuma yeşilimsi bir sefanın şark çıbanı oldu aklım cehennem lavını benim gibilerle köpürtmüşler köpürmüşüz bu yüzden öfke dolu kızgınlığımızla uzat elini mülayim tut ki al’evi içinde sun’niyetimi bey; tül malın altına gizlenen gerçekleri örtbas edenlerden ayıklayalım kendimizi minareden in’en sesi üstümüze örtelim biraz güle kokusunu bağışlayan sevgilinin mirasından mahrum bırakılmadan içimiz içimiz işte mülayim deliniyor içten içe kaybolan insan evlatlarından bihabermişiz gibi içerimizde secdeye kapanan anne feryatlarıyla bir şehir kurulurdu. yine yakılıp yıkılsın diye bak şimdi mülayim iyi bak! oldu bittiye gelenlere kırık mızrap’tan arta kalan parçalar dağılmış öldürüldüğümüz alanlara hey yalanını sevdiğim dünya sen biraz daha kal yerinde “dönen dönsün ben dönmezem yolumdan” Cömert Yılmaz |
hürsel tarafından 2/3/2019 10:05:55 AM zamanında düzenlenmiştir.