Meralşiirden anne yapıp üzerine örtünen mağdur çocukların ahı ile memleket kuruyorlar meral göğsünde kanat çırpan kuşlar için rafa kaldırdım şervan duruşlu parmağımı kırdım tetiğini savaşların. ince bir alev aldı / koruma altına aldığın ‘’yüzüm suyu hürmeti’’ dağılmadı alnıma bulaşan karadumanlar “kırmızı kar yağdığında” diyorlar ha bire kışına kan doğranan mevsimlerden çıkamadım bilmiyorlar gençliğim yetimlerin soğuk ranzasıydı bilmedim meral bağışla bu yoksul suskunluğumu bilemedim geçmişini onurlu bir kavgada harcadığını eline çekiç verilen çocuk aklımla incittim ayağına sarışın devrimleri giyindiğin günü sensiz geçen yıllarda moladaydı sevda ağzımın içini güzelleştiren bir elif inceliğinde aşk ile sesime dokunacak özlemler birikti anlaşılması zor ırmaklarda yürüyen ömrün gibi bir de göğe değen kamburum vardı görenler dağ sanıyordu çilemi meral adıma işlenen cinayetlerde ölüyorum öldürülüyor imanım da insanlığım da kapı önünde bekleyen bir hoşcakal’ın içine kilitledim dostluğumuzu -h o ş ç a k a l meral…- Cömert Yılmaz |
Gönül dostu; Kaleminiz duygulara yön vermekde usta…
Kutlarım...
............................................Selam ve Saygılarımla..