Hoş geldin.
İçeri buyur huzur...
Ayakta kalma.
Eli üzerime yetişmeyen,
Işığa yakın pervaneler gibi eğreti durma eşik önünde.

Sende mi geçerken uğradın yoksa !...
Gözlerin kapıda, ha gitti ,ha gidecek gibisin.
Oysa hayatın küçük bir diliminde,
Nasıl mülteci gibi yurtsuz yaşadım bilemezsin.

Çok şey öğrendim yokluğunda...
Bol sıfırlı insanları sen zannedip,
İki elim kanda olsa,
Başımı açıp koştum delice.
Görmezden geldiğini düşünüp,
Öfkeden sağanaklar yağdırdım sana haddimi aşarak.

Farkettim ki elden gelen öğün olmuyormuş...
Yıllarca gülen yüzümü yırtar gibi bakanlar,
Acınası gözlerini üzerime dikip,
Mum hüzmesi kadar ışık saçmamışlar meğerse ömrüme.

Sana kavuşmanın sevincinde bile buruk kalbim.
Halbuki içimdeki en iyiye yolculuktu hep niyetim.
Yakamdan düşmeyen basiretsiz insanları,
Bilmeden kabûl buyurduğumda aldım pul ederi payemi.

Sen gönül hanemin mavi kuşusun huzur...
Dirliğini her nefeste içime çekeyim diye,
Engin ormanlardan süzüp getirdiğin,
Çam kokulu sisler bıraktın benliğime.

Bugün,
Mühürlü sandıktan çıkardığım,
Yaşlı yüzlerin yakılma günü....
Bugün,
Küflü kalbimdeki göz göz peteklerin içini
Kibrit aleviyle buluşturma günü...
Bugün,
Suya düşmüş hayallerimin
Canını acıtmadan sil baştan yazıldığı ilk günü.

Mutluyum...
Sükûtun tuşlarına dokunuyor,
Seni soluyorum, alnım açık, başım dik.
Helâlinden sarılıyorum aşka, günahlarımdan sıyrılıp.
Sayende biriktirdiğim çalı çırpı sevinçlerden,
Devasa bir duvar örüyorum kendime.
Sadece benim rüzgârımın nota sesi,
Ve baharlarıma dair şarkılar var artık saç tellerimde.

Biliyorum ilelebet benimlesin...
Ve
Prangaladım ayaklarını ayaklarıma,
İstesende gidemezsin.


Dilek USTA