Ne var ne yok?
Bu masaların üstü yüzsüz bir naylon ile çevrili
Kitaplarım üstünde, ıssız bir yalnızlık
Ne var ne yok
Yok işte, tirenler geçip gidiyor

Ne var ne yok?
Ateşlerle yanan bir bulvar
Park yerlerinde parasını alamayan bekçiler
Bir gram bant ve bir miktar hüzün
Fazla yapışmış bir silgi işte bu derime

Ne var ne yok?
Kuşlar yollara dökülüyor
Ardından sıra sıra fabrikalar ve sırıtan işçiler
Koşuyoruz otobanlarda sonra elmalar görüyoruz
Hakkımız olmayanı çalmamalıyız yasaklı bahçelerden

Ne var ne yok?
Bir çingene elini mumlarla bezeyip
Üç yüz tomar çiçek doluyor boynuma
Görüyorum siyah sümbülleri ve kırmızı papatyaları
Yaslan göğsüme ve ellerini uzat çiçekler dolusu göklerime

Ne var ne yok?
Yalnızız işte herkes kadar
Ne kadar kalabalık olsa da meydanlar, yalnızız
Ve ara sokaktan yalnız yürüyen bir kedi daha
Yokluğun sonsuz bir teorisi olduğu kadar rasyonel

Ne var ne yok?
Yok işte hiç kimse kadar
Ellerim berrak sularda buruşsa da hep kapkara
Ne var ne yok
Yok işte, hiç kimse kadar