12
Yorum
40
Beğeni
5,0
Puan
3796
Okunma
adımı bilme
beni anımsama
adım sensiz kalsın...
fedakârlıkla büyüttüğüm kendime en büyük ihanetimdi
bu kentin sensiz ıslandığım sokakları
terbiye edilmemiş nefsin tutulmayan sözüydü
sanki her seni anışımda besmele çekişim
ah yâr
sesim gideceğini neden söylemedi
uyanamıyorum
saatim hep sana geç kalkıyor
sonra aklıma düşüyor
kaşlarının arasından çıkan eski bir kavga artığı
ellerimin ardında çırpınan sen oluyorsun
biliyor musun
ben öyle her omuza yaslamadım başımı
sadece senin masalının kirpiğinde sabahladım
çünkü sen bahtıma doğandın
ah yâr
neden söylemedi fallar
seni ne kadar çok özlediğimi
dipsiz bir gecenin esintileri...
Yalnızlık Abidesi
5.0
100% (35)