Mayısın kokusunu zemheri ayazlara kilitledim
hadi bir varmış bir yokmuş diye başla

Ben mutluluğu hapsetmiş bir çocuğum
saklı kalmış cümlelerim sürmanşet
içimden ölüm haberlerim geçiyor
karıncalanıyor nicedir kasımın ilk sabahı
ölüm ilanım ferman oluyor papirüslerde
adını yasladığım satır başları kan kaybediyor





benim bütün şehirlerim uyuyan ölü
bir morg yalnızlığında tutulan dilimi
kin kustuğum geceye ilikliyorum
tüm sarhoşluğumu ayık bir sabahın
güneşi kudurmuş gününe itiyorum


sesim çatallaşıyor aklıma takılan ihanetinde


dokunma bana
kapa kulaklarını bin ah işitirsin
sensizliğe seslendiğim gecelerde
boğulduğum hayallerim can çekişiyor
cam kırıklarından kanayan ellerim
boynuma geçirdiğim düğümsüz iplikler
sana yazdığım onca yanık sayfalarımı
okuyor berduş yanım
bir kuş ölüyor gözlerimin önünde
son nefes tadında
ben katil kokulu bir çocuğum işte


tüm masumluğumu kıyaslıyorum
umutsuzluğumdan daha kara bir gece var mı
hangi feryadım veryansın eder
hüznüm içinden geçemediğim bir çember olmuş
daraldıkça sıkışıyor düşlerim
anladığım herşey anlamsızlaştı
anlatamadıklarım düştü payıma
paydasından yırt yalnızlığımı
avurtlarım dolusu ağlasamda
yanağıma konduracağın bir busenin soluğu kesilsin
öpüşlerin yaralı durmuyor kanaması

uzak dur dudaklarımdan
belirsiz bir vakit cinnet geçiren çocuğum ben...


sereserpe yatmaktayım
tüm gözler üzerimde ağız dolusu ağıtlar peydahlıyor
aklımın ermediği yaşımın yetişmediği cümleleri izah ediyorum
gönlüm çalakalem anlatılan sözlerin noktası
ve birden cümlelerime ters düşen bir şair oluyorum
içimdeki çocuk korkuyor
yüzümü görmek için baktığım her ayna
kulağıma fısıldadığın sesini yansıtmakta
biçare yalnızlığın nakaratları bir bir dökülüyor gözlerimden
faili meçhul şarkılara kan akıtmakta
kalleşliğine gebe kalıyorum



evet
tam burası düşlerimin düştüğü yer
kırmızı bir renkte intihar biriktirdiğim
sarılmayla sarmaş dolaş ayrıldığım
içimde bunca sen katledilirken
hangi rüyanın meçhulune esirim


hayır üzerime o pis kokun sindi
kov şunları kov
üzerime kenetlendi çıkmıyorlar
kim bunlar neden ihtilaller koparıyorlar
neden isli bütün tren garları
kim gidiyor

neden şehrin soğuk sokakları yakıyor
hiçbir nevruz ateşim dikiş tutmuyor
hiçbir karanfilim üşümüyor artık
hep sustum
korkak karanlıklarda
hiç ısınamadım
zifiriliğinde üşüdüm hep
bir gelsen
soğuk yangınlardan alsan beni

hep ortasında kaldım kimsesizliğin vurgununda
bir bilsen halimi vurgun nedir diye sorma
hep ben dolaştım gönlünün kıyılarında
kömür dumanının tütsülemiş olduğu pervasız düşlerimde
ben is kokulu bir çocuğum işte

sinir oluyorum şu halime
kuşkularla donanmış tüm benliğini
baykuş gözlü kuşun kanadından atamadım yükseklerde
uçuramadığım bir gökyüzü saklı içimde
yedi renk çizdim hadi gir içine ağla
en afili ağlama haklı çıkarıyor seni
haklı olmanın bedelini hayal et/me/yi
affet sevgili
yırtıldı tüm hayaller sus yaşandı tüm haller
yaşa kapandı gözler


hangi şiirde unuttun infazımı
sobelendim masal bitimi
kendimden firariyim artık
masal kaçkını bir çocuğum




bir adım uçurum kokuyor
kalktığım yerden düşüyorum
içimdeki çocuğun masal saatine denk gelmişti aşk
uyuyorum