sonrasında deli bir çığlık koptu

k a r a n l ı k t ı

ç ı p l a k t ı bedenim

d e r i n ve s e s s i z d i ben gibi ...

Avazım çıktığı kadar sussam ne değişir
üzerimde hüzünden bir entari
tökezleyen bir yanım ağlıyor
mayınlı gülüşlerimden


bıraktığın her vedanın kapısını açık bıraktım
gidişini bir sözcüğün sıradanlığına sığdırdım
soluksuz geçen senli oluşlarım yaşanılan acımdır
dedim sus/tum





gecem sevişirken karanlığı ile
sensizlik peydahlanıyordu
kargaların ispiyonladığı
müjdelenen bir ayrılık mühürleniyordu
kilidi kırılmış yanaklarımda

gözlerimden esintisini çalan rüzgar
yüzümün yamacından akan sularda kokuyordu ayrılık
göç eden göçmen kuşları ölüyordu penceremde
ve ben yine sana yazıyordum leyleklerin
göç ülkesinden



melonkolik dayaklar yiyordum
haykırışlarıma prangalar takarak
cevapsız soruların gerçeğinde lâl kalan yanım
ihbar ediyordu anarşist yüreğimi

hadi beni öldür şair kelimelerinle
en militan cümlelerinle üzerime saldır
sende garip
yüreğinde parya



tahrip olan yüreğimin köprülerini
sana seferi olmayan tüm gemileri yaktım
sancısında sen doğmayan gebeliğim düşük yaptı
onu bile öksüz bıraktım
yaşadığım seni bencil limanların
kıyılarına döküp ölümünü seyrediyorum
yüzüne bakmaya cesaret edemediğim aynalar
yeniden çiziyordu yüzsüzlüğümü
bir ben doğuyordum
sensiz bir ben doğuyordum




daha kaç mısralar çürüteceğim ayrılığımıza
içimde yırtılan bir çığlık
kan kaybediyor
uçmaya aç olan bir kurşunu
beynimin kanıyla doyuruyorum
hangi diyarlardan alsam şimdi başımı


kaçtım
avazın çıktığı kadar susmalarımdan
gazete kağıdı uçan mahallelerde kayboldum
kaç iç içe geçmiş yalnızlık kokan sokağı var
puşt kesilen kaldırım taşlarına
anlatmaktan alıkoyamadım kendimi

kısacık ömre sığdıracağım tüm duygularım
benzin kokulu artık
ve biliyorum bana ait değilsin
yokluğun vurdu zayıflığımın ortasından


bitsin artık


hareket saati gelmiş ayrılığın
arkandan mendil salınmıyor suya
vedanın kapısını açık bıraktım
bencil limanların ölü kıyılarında

.../ seni bekliyorum