Bir Yer Arıyordu
Uyumsuzdu renkleri…
Pazenleri, yünleri Karman çorman birbirine girmiş, Karmakarış ediyordu zihinleri. Uyum arayan gözlere Güçlü bir kahkahaydı kısacık çorapları, Elini tutan çocuğa Sert bir şamar… Çocuk mahçup mahçup bakıyordu çevresine; Şık giysiler, zarif ayakkabılar evreninde Bir yer ararcasına annesiyle kendine… Kadın oralı değildi İlaçları hazırlarken kalfa… Eczanedekileri görmüyordu sanki. Çocuksa onun tam aksine Tam içindeydi her an’ın, Her kelimenin tam içinde… Ve her gülüşün… Her kelimede annesini buluyordu… Ve pazenden giysisini, her gülüşte… Ve bir yer arıyordu çocuk O şık insanların arasında, kendine. Onu bu azaptan kurtaracak Küçük de olsa bir sığınak… Ve gülüşler arıyordu çocuk, Utanca değil, neşeye boğan içini… Annesinin ellerinden kurtaracak kendini, Bir utancın parçası olmaktan onu kurtaracak… |