Bozbulanık Dizeler

boz bulanık kahırlanırdı notalar kaşlarında
götürdüğün bakışlarında yarının türküsü


ellerimle aramdan su sızmaz uzak seherinde gidişinin
hiçbir unutmayı yazmaz kalemim geleceğim ellerimsiz

ömür sadakasıyla yaşıyorum ötelerin ötesinde
seni aramanın sonrasında seni bulmanın berisinde

kadim delikanlıydı çocukluğumdan bu yana içimdeki
ihtiyar bir çağ tüm zamanlar devrime kadar kavuşmaktaki

kumrular kadar sade ve niyetsiz geliyorum ayaklarının ucuna
göğü sevmekle suçluyorsun kanatlarımı

toprağa uzanalım birlikte gözlerimiz hınçla gökyüzünde
ve ayaklarımız denize değmeli harlı ellerin ellerimde

arka mahallede akşam pencerelere daha yakın
aydınlığından yoksunluğumla daha da yoksulum şimdi

erdemli ölmek de vardır mesela benimkisi gibi
olmadığını bildiğim halde yokluğunun varlığıyla

anılarımla tohumlanınca acılarım yarını düşünemiyorum
düşünmenin yarını olalım anılarımdan ayrıl gel şimdilerime

mezar çiçeklerinin gölgesinde şehvetle öpeceğim saçlarını
selvi ağacıyla karıştırmamam için eğil bak son şiirime








Kağan İşçen