Bıçkın ve Kınsız
hasta bir eylülden birlikte mi döküldüydük
lirik o ikinci sensizliği mi özlüyordum kuşlar kışa vardılar bu ikircikle sokağımın yağmuru da dindi her şeyi hiçbir şeyle aralıyorum hoşçakal çiçekli o gece şimdilik yabancı mevsimlerle oyalanıyorum... durduk bir yerde... göçen kuşlarımızı bekliyorduk sanki... yağmur kararsız... geçen düşleri mi topluyorduk yollardan... aynı noktada bir virgülle ayrı... kınsız bir ölümle bitireceğim bu seramoniyi seni düşüneceğim giderken de... Bıçkın bir uzak taa gözümde onca yolun sorusu ardım yanıtsız önümde bitişleri bilmenin sessizliği... şimdide başlayıp bitiyorum sanki... senfonik bir söylentiydi mezar bırakmamış çocuk anlamlar şöleni aramızdaki bu ikinci el uçurumla avunuyoruz anlatılmamış rüyalarda aşk ömrün idare lambasıdır gel sen beni dinle gidelim sadece acıları uyaklı bu uyduruk karanlıktan.... kağan işçen... |