Unutulmuş Patikadan Sonra
sabah camları çimlenmiş
gam sesiyle de umudu kanatlı ilk göz açışında bile meçhul yolcu ... kapıların ardına ölümüne meraklı kaygıları puslu bir denize doğru parkasında kaçma telaşı söküğü... sesi kar sesine yakın şehri ardına takıp yalnızlığının bulutlardan haberli üzgün... evler yokuş yukarı mesafeler deniz aşırı yumuk yüzünde bütün uzakları üşümeyi unutmuş ayakları... karanlığa karşı bir ah gibi kaldırımlarla sırt sırta verip bir anda kaybolacak bütün sokaklarda... bir türkü dolanıyor ya diline avuçlarında son anına sakladığı sıcaklığı uzatıyor sönmüş yıldızlara ... unutulmuş patikadan sonra son yaprağı bulacakmış gibi koşuyorum sana ... hâlâ... sokağın ortasında kenar şarkılarda susma yeri anılarda unutulan an...senden sonram... ömrün süt dişlerinde güleç zamanın ergen çağında güzel mevsimler olgunluğunda vakur "ama hepsinde yağmurlu" ... yüreği günbatımına hükümlü sargısı ahmak ıslatandan sevgisi ilk defterindeki gibi... kağan işçen ... |