Yağmurlu Zamanların Ertesi
kalkıp bir de tutuldum kendi yokluğuma
gün yol yolak sana hazırlanırken bir de agustos tozları anlık gölgelere teslim karışık ormanlarıma saçların dolaşık bir de.. ölü kuşlar ölü balıklar görüyorum odalarda aynı yolda elele kolkola yürüyoruz uzakta çok uzakta kirli sarı bir nokta adımlarımızı görmüyoruz o zifiri karanlıkta... Ey kıtlıkların yarattığı iklim Mutluluk hangi vahşi ata teslim Aç boyunlarını kaldıramayan çocuklar gibi aklım Ermiyor hiçbir yalnızlığına ellerimin Yağmurlu zamanların ertesine saklı Sandığım...nasıl sürükleyecek Gökkuşağının altına onu ve beni... Trenler geçiyor aklımdan Havalar hep gri Kargalar gülüyor buna... Kağan İşçen... |