bir şizofren odasında ıstırap çekiyorŞiirin hikayesini görmek için tıklayın lise yıllarının aşırı felsefe,psikoloji ve edebiyat merakının sonucu...
olmuyor işte
sen diye başlayan mısraların sonu gelmiyor anlatmıyor kelimeler anlatamıyor tarifsiz bu depremi... göçük altında kalmış ruhlar feryad ediyorlar anılarına bir şans daha diye yalvarıyorlar... karanlık çöküyor yavaş yavaş kimsesiz bedenler ağlaşıyor zamansız bu ölümlere... vurgunları kendi şiddetinde saklı geçmişlerden korkuyor en azılı bir düşman gibi... boğulma sahneleri... bir şizofren odasında ıstırap çekiyor... kanıyor yürekler,gözler sessiz yaşları bile o kadar aciz dışarı çıkmaktan haya ediyor... bedenler kaçışıyor alevlerden ruhları ise yangınlara kelepçeli.... dört duvar sıkıyor duyguları haykırıyor zaman saatler ayrılığı dokuyor... bir şizofren odasında ıstırap çekiyor... kimseler bilmiyor bu hayali oyun beni benden alıp gidiyor... olmuyor işte sevgili olmuyor sensiz başlayan tüm cümleler eksik kalıyor... göçük altında ruhum haykırıyor... bir şizofren odasında ıstırap çekiyor... insanlar uyanıyor hep aynı yöne koşuyorlar ruhlar ise özgürlük limanına büyülenmiş ses seda yok............... ağlıyorum herkes üzerime doğru geliyor... kaçıyorum yalanlardan ortasında bir yalnızlığın boğuluyorum... eşyalar konuşuyor sanki ’ umutlar yok ’ nefes alamıyorum.... büyülüyor gerçeğin saklı kalmışlığı alıyor ruhumu dost bildiğim saatler ömrümü uzatıyor... sussun artık ne olur herkes... bir şizofren odasında ıstırap çekiyor... olmuyor sevgili senle başlayan hiçbir cümle hayra çıkmıyor... resminin üzerinden kanlar akıyor yüreğime doğru bir gitarın isyanını duyuyorum... herkes ve her şey üzerime geliyor... bilmiyor kimseler bilmiyor... bir şizofren odasında ıstırap çekiyor... |