bu geceBağlanmış bir kaderin saçlarını örerken Kundaktaki bebeğimi sallıyordu bu gece İhtiraslara yenik düşmüş bir kefen Mezardaki dedemi ağlatıyordu bu gece… Bu gece başladı ömür sürgünü Kaç yaşam daha beklemek yazıldı alnıma Kaç kişilik bir kalpti bendeki susarken Kestim saçlarını kaderin acıyan yerlerinden Kanserli ruhuma söyletmedim kahrı Karanlıkta kaldım da korkmadım bu gece… Dişlerini çektim anıların bilemeden sancıyı Beyazlar giydim doğumlar adına gömülmelere bırakmadan ellerimi O eller ki acıyı ezme yapıp gönle lokma lokma hediye eden İlmek ilmek ahı işleyip çeyiz niyetine süren gözlerime.. Sonsuzdu elem sonsuzdu ıstırap sonsuzdu aşk Limit koymadı ömür içinde aldattı onu aynalara bakarken Yalancı bir buse kondurup korkunun ta içine Postumu giyinip aşk virdini çektim bu gece… Kalmadı elimde avucum da huzura dair bir işaret Sis çöktü canımın en kuytu köşesine Köhne bir hengâme kaldı bana Badire dergâhında sancı sokak lambalarından ışık Alındı elimden duyguya dair ne varsa acıdan Hasretlik bir kucak kaldı bana kendi kollarımla kurduğum Hayata küsüp ölüme susadım bu gece… |