sendeki ben
koca bir paçavra yığını
avucunda buruşturulmuş bir karalama kağıdı
noktasını dahi koyamadın
bana son mektubu yazarken
susma konuş
silme yaz

gidişinle mi başlayacaktı son vedalar
sen beni hiç benim kadar sevmedin ki
çoraklaşmış bir ten terde dökülüyor
gözyaşlarım şaşkınlıkla akarken

sendeki ben
azılı düşman yüreğinde
gangisterler faşist bir ruhu emerken
ellerin titremeden tetikte
son kurşun sıkılıyordu
ayrılığımızın adımlarına

saatlerce sev suskunluğumuza inat
durgunluğumuza inat
yokluğumla dans et
leylakların kokusu dudaklarımda
kokunu öpüyorum
yalnızlık kollarımda hayalinle sevişirken




bir hayalimiz vardı küçük bir ev
bahçesi olsun kızıl kırmızı renk
gözlerinin rengi büyürdü
gökkuşağının rengine inat


sonrasında
mutfak şarkılarımız olacaktı
iş çıkışı papatyalar getirecektim.
kapıyı anahtarımla değil senin açmanı bekleyecektim.
usulca arkandan yaklaşıp ellerim belinde
küçük bir busenin hatrını kırmayacaktım
dudaklarım tenini arzularken

yokluğunun güncesini tutmayalı çok oldu
kopan takvim yapraklarını saymayalı kış vurmuş saçlarıma


şimdi hiç bir hayalden eser kalmamış
bıraktığın mavi düşler
hangi kimselerle avunacak
kim arka çıkacak
sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken
yaşanmamış mı saymalıyım onca saniyeleri
sus/abilirmiyim dersin


belkide kabullenmeliyim
yeni şiirler yazmalıyım belkide
seni hiç tanımamış gibimi yapmalıyım
hoyrat bir şarkı dilimde
sen diye dökülürken


aleyhine kurduğum cümleler sensiz kalma ihtimalimi
ne denli yok ederki seni istiyorum
bilmiyorum

ayrılığa söz verdim unutmayacağım
çığlıklarım dönmez artık
sessiz sevdam hediye olsun benden sana
tüm yaşanılmış zamanı anlatmalıyım
boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim
şimdi sayfalardan koparıp eylüle savuruyorum seni