Örtüsüne bürünen gece kadar güzel sevgilim
Kalbimin içinden zindanlar geçerken
İçinde kendimi bulduğum aydınlığım
Gündüz Mihr’im, gece Mah’ım
Gönlüme değen sevda ateşim;
Yangınım
Mihrima’m;


Ben ırmaksam döküldüğüm denizim sendin
Denizsem kuytularıma sokulan ırmağım sendin
Yağmurların bereketine sığındığım suskunluk vakitlerim
İçimde bulduğum hakikatim
Mihrima’m sen,
Sen;
Hayattaki tek gerçeğimsin…


Seher vakitlerinde gül dolu bahçende kayboldu yolum
Güzel olan ne varsa sende buldum
Yeşil gözlerinde aşka tutuldum
Mihrima’m
Hayata yüreğinin aydınlığında tutundum…


Mihrima’m yaban çiçeğim
Cansızım
Kara yazgım
Kadersizim…


Gittin Mihrima…
Sen gittin sevinçlerim döküldü avuçlarımdan
Sensizlikte yaşamaktan çevirdim yüzümü
Gecelerin karanlığına saklandı deli düşlerim
Ellerimi çektim aşk kitabesinden…


Mihrima’m
Ey benim güzelliğim
Ey sevdam
Geceler şahitti ki
Ben seni bahtımın karasıyla sevmiştim..



Gittin Mihrima
Yırtıldı gökyüzüm yokluğunda
Aşk kayan bir yıldız gibi ortasından delip geçti semalarımı
Hüzünleri yüzümde, acıları gözlerimde topladım
Artık gülüşlerin kadar felaket bir yaşamın pençesindeyim
Bir tek hayalin Mihrima
Yetmedi, yetemedi yokluğunda avunmama
Yaban ayazı kesildim baştan ayağa
Ey benim özlemim
Ey benim ırağım
Ey benim hasret kokulu Mihrima’m


Şimdi sensiz
Kıyamındayım çaresizliğin
Dilsizim
Kimsesizim
Özlemlerimi anlatacak her türlü lisandan bihaber
İçimde seni haykıran bin bir ses, bin bir hece
Rüyalarım sensiz, düşlerim nasipsiz
Gel artık Allah aşkına,
Sokul yamacıma
Anla beni Mihrima’m
Anla…
Baştan aşağı sen kesilmiş yüreğim…


Ah Mihrima
Biliyorum bu aşkın sonu yok
Ben seninle sonsuzluğa yolculuktan mutluyum
Ezelim, sevdiğim
Sonsuzluğa uzayan dermansız yaram
Sensizlikte üşüyorum Temmuz şakağında
Kaç mevsim gökler ağladı çaresizliğime
Kış ortasında açan çiçekler gibiyim vakitsiz
Senden başka kimse ilişemez ıssızlığıma
Kimseler seslenemez kuyularıma
Hadi sesime sarıl
Soluğuma dol Mihrima

Yoruldum hasretinden
Bir daha nazar etmeyeceksen bana çıkan yollara
Kalbimi karat
Karat aşka yanan tüm ışıkları
Yanmasın aşka tutulan pervaneler
Çöz ömrüne iliklediğim umutlarımı
Ahım sığmaz olmuşken içime
Gel al bakışlarını rüzgârlarımdan
Al ki bakışların sızılarıma değmesin.


ESMİZE
Perihan TUNÇOK İZMİR
1 Temmuz 2010