M
Sen şiir kadar sesli bir yazgının
İçimde biriken notaları kadar sesli haliydin
Ben sende okuduklarımı yazardım
Sense bakışlarına astığım
Narin kelebeklerin kanatlarını okşardın

Vakit yine gece yarısı
Ben yine senin sürgünlüğündeyim
Saatin her tik takı sana yeniden başlangıcım.
Doğan güneşin serinliğinde uyanırken
Pejmürde bir sabaha,
İçimde yeşeren hatmi çiçeklerinin
Sana yönelişidir ahvalim.



İ
Ah Mihrima
Yaklaş bana bir Yakup edasıyla
Gözlerine değen bir gömlek olsun sevdam
Gönlüne değen nafakamla bir başıma bırakma beni
Bilmediğim yaslara bırakma ışığımı
Ben aya bağışladım tüm cesaretimi
Yıldızlar kaydırarak dolu bakıyorum yağmurlarına

Sinem kor sinem alev
Hangi okyanus örter yalnızlığımı
Hangi mihr ısıtabilir ki ellerimi
Sen Mihrima
Çöz saçlarını göğsüme
Çöz ki
İçimdeki buzullar dönsün magmalara
Uğruna adadığım ömrümü
Bölük pörçük senden arta kalanlarımı yağmala.



H
Bugün her zamankinden kalabalıksın bende
Harca harca bitmez bir hüzünle geldim kapına
Mihrima
Ya sen; sen ,salacak mısın gözlerini gözlerime
Muştu olacak mısın gül mevsimlerine
Yoksa dönecek misin yüzünü
Bana çıkmaz zemheri aylara
Bırakacak mısın beni
Tüm annesiz çocukların yetimliğinde

Ah Mihrima
İkiye bölünmüş ekmek kokusu gibi
Düşer gözlerin gözlerime
Tüm yollarım sana çıkıyor
Büyüttüğüm aşkımın sabrı çıldırtıyor Eyüp’ü
Hangi aşka dönse yüzün
Binlerce Leyla selâm durur yoluna
Mecnunlar bakışınla işgale uğrar
Vurur kendini yalınayak çöllere.



R
Mihrima
Sen sevdam
Sen ezberim
Sen yarenim
Çıkart beni ateşten İbrahim aşkına
Su yetiştir imdadıma
Ellerine düşmüş bir çığlığım
Bir damla su sal kursağıma
Sal ki aşk yayılsın kuruyan damarlarıma
Kapa kendini yum yüreğimin orta yerine
Ört hayallerimin üstünü
Talan et uykularımı

Yağan yağmura inat
Biriktirdiğim hıçkırıklarım var dillerimde
Bir sabah ezanıyla ağlayan
Yetimliğimle…

Mihrima…
Kaderine mahpus düşmüş
Gül-i ömrüm
Neşveli bir rüzgâr bırak alnıma
Kakülümden düşsün gökyüzü,
Gökkuşağıyla dolu bir umutla
Andır yediveren güllerini.



İ
Ey yaban ayazı kesilmiş ırağım
Ey içimin doğulu yanı
Evlâdını kaybetmiş bir ana gibi seslen bana
Beni kuşat
Beni sar

Bir kıyamet kondur yanağıma
Depremlere gebe bırak bakışlarını
Seni sevmeyi bile yakıştıramazken kendime
Mahlassız atıl girizgâhıma
Çevir hayalini ötelerden
Zebun bir dehşet bırak bana
Yok oluyorum…



M
İkra bismike
Oku ve ıslat
Dudağımda bükülü kalan sevinçlerimi
Bir zamanın zamansızlığıyla boşalt
Anla ki bir sevdaya bin ölüm
Yetmez Mihrima...



A
Davudî bir çığlık aşkladım
Adına değmeyen her harfi
Çıkardım kitabemden

Sana söz Mihrima
Sana söz
Hiçbir harfi
Sensiz bir cümleye kurban etmeyeceğim


Ah benim cansızım
Ah benim vefasızım
Ah benim kara yazgım

Ya beni kalbime değen bakışlarının serinliğine uyandır
Ya da
Varlığımı esirgeyenin adıyla
Sonsuzluğuma uyandır


Perihan TUNÇOK-Abdulsamet KILINÇ

Kalimera sonsuz sevgilerim, teşekkürlerimle iyi ki varsın...