Gülümse Çocuk !
Güneşi örten, ateş gözlerinle
Yeni bir dünya kur çocuk… Göz yaşlarını sil ! Sere serpe yaşanan acıları as! kelebeklerin renklerine cılız bacaklı hayalleri rüyalarda saklı şarkı söyleyen kız çocuklarını resimle mavinin sonsuzluğunda yiten bulutların pamuksu tenine. Kuka taşlarına saklanmış kırılganlığını Ekleyip savaşın soğuk izlerine, Rengarenk balonların üstüne yaz Gözyaşlarınla “geleceğim ben” diye. Düşünme açlığını , acını… Ağlama gidenlerine Kimliğini unut…! Haykır “insanım ben” diye. Yalın ayak, başı çıplak Koş rüyaların içine Aş! Bir bir… Yüreklere kazınan Dikenli tellerin çevrelediği Kanlı revanlı sınırları. Adım adım geç zamanın ötesine. Yarına miras düşlerle, gülüşlerle Anne sıcaklığını çalan öpüşlerle İliş uçurtmaların seyirlik haline. Asıl! haylaz Anka’nın yeniden doğarak Rengarenk özgürlüğe kanat çırptığı çığlıklarına… Sen yaz çocuk! Sonsuzluğun döngüsünde Sevgiyi, Erit içinde ki nefreti… Gülümse! Gülümse ki gözlerinin örttüğü kızıl güneş doğsun içine… |