POMA(K)AN’LI ÇIĞLIKLAR…
Kara yeşil toprakta canlanıp
Acıya ve Yeşile sürgün veren Filizlerdi onlar. Taşıdılar; İncecik boyunlarında Yüzlerce yıllık tarihlerini. Bir bir söküldüler; Bağrına sıkıca yapıştıkları Kara yeşil topraklardan. Dünyayı ayıran Kalın çizgilerin ardında, Damarlarına zerk edilen Derin suskular taşıdılar Belleklerinde… Sessiz çığlıklarını Her gün dönümünde Karanlık kuyulara teslim ettiler… Fırtınalı geceler Gaydanın acı eşliğinde Dolaştırdı alaca sükuneti Dağların eteklerinde. Rodoplar’ın ihtiyar bilgesi; Dünyanın dört yanından gelen Poma(k)an’lı çığlıkları fısıldadı Sonsuzluğa; Midas’ın kulakları uzun…! |
yeni bir şiir e şairle tanışmaktan mutlu oldum..sizi izleyeceğim
saygılarımla