Paradoks !
kör gözlerin perde aralarında
tükenen zamanı üretmeye çalışmak mıdır? Yazmak… o kadar çok şey söylenebilir ki... aslolan söylemek midir pervasızca ! yada damıtmak mıdır ? kayıtsızca... yazmak konuşmak gibidir... her şey birikir ve tıkanır hani belleğinde var gibi hissedersin, bir türlü dışarı çıkaramazsın. Tükenen nefeslerin çaresizliğiyle Sorgularsın soluksuz uykusuzluklarında... Sorgular...! bir kurtulsam derim... Hani suyun akması gereken yön vardır! Akamazsın... su gibi. tersine akar zaman, beklide ruhtur akan ters yöne… yön neydi? ne teraftı ki...? yada acaba bumuydu doğru adledilen yön de! Ben mi anlamıyordum? inadına hızla akmaya çalışmak... yada oturup kendimi kurmak beynimin hüsranlarında... benim düzüme doğru akmakta ısrar ettim. Beni isyanamı götürdü? yok sanmıyorum! Peki ya gerçek? Beni fikirsel tekliğe indirgedi yada indirgemenin yerine çoğalttı yalnızlığın göbeğinde... Şiirin isyankar hallerinde gerçeklik kavramını sorgulamaya korkmuşumdur hep korktuğum içinde gerçekten kaçmışımdır. Kaçmak bile bir isyandır bilir misiniz... Boyun eğmek ise sadece yaşamaktır gerçeğin ta kendisini. yok ayak diretirsek kendi gerçekliğim diye işte sanırım o zaman isyan olur...! Çeliştim dimi... Evet !!!!!! |
Sorgulatıcı ve manidar bir şiir okuma keyfiyle kutladım.
Tebriklerim çok
Saygımdasıız