Şahmeran
Artık;
Yanıma aldığım bir kaç parça kalıntı ile duvarlar arasına sıkıştırmaya çalıştığım kendim, hayatım ve yaşanmışlıklarım var. bir çırpıda tüketiyoruz zamanı. oysa ki; yedi katlı kara katran altında yaşayan Meran’ım sunmuştu, dosdoğru dostluğu, sevgiyi ve aşkı... yetmedi aç(ık)gözlü Ademoğlu’na... tekrar tekrar yaşanan senaryoların eşliğinde bir tas balın peşi sıra zifir kuyulara düstü... Çarpıklıklar ve kandırmacalar örüntüsünde, ballı ademoğluyla tükettik ömrümüzü. kazandığımızı sandığımız herşey, aslında kaybettiklerimiz... Ece Şahmeran her defasında aynı altın tepside sunulur, her defasında kızının ruhunda yaşam bulur. sonsuz kere yaşanan aynı hayatların ve senaryoların eşliğinde... |