"Yokluğunda
tutsaklığa hevesim cansiperanedir
portelerinde..."




Veda soğuk bûsesini koyduğunda
günün alnına
eylül sararır sazın tellerinde
Yapraklar hüzün söylerken
nağmeler yüreğe dokunur önce
çizer...kanatır...giderken

Kokun karışır son bir gayret
buğusuna hecelerin
Mızrapta bir heyecan
başı döner semazenlerin

Bir sigara içimlik...



Kaşların kırıldığında
sazımın telleri keser kökümü
yıkamadan ellerini
ve devrilir
üç beden mateme
toprak çeken yüzüm

Kör yazılır adım âsânın ucuna
El yazısı
Lâ sıbgası


Yokluğunda...

Dudaklar pare pare
dişlerin kıskacında

Gözlerimde saklanır
utangaç damlalar sıkış tepiş
Eylülün elleri üşür
ki sol yanı iğdiş edilmiş

Hacer’in amansız koşusu
çölün kumlarında kazılıdır
Benim avuçlarımda
ıssızlığında kaybolmuş yolcu yüreğim
Buğulu camlara bırakılmış cümleleri
perde perde basar kirpiklerime
şifası yitik eller
Gözlerimin feri
tellerin dermanında tükenir


Yokluğunda...

Tekrar satır başına sol anahtarı
ki çizemediğimdir yüzünden gayrı
Hayallerin içinde didik didik
bir kıvılcım bulma telaşı başlar
mızraptan süzülüp
söylenmek için

yeniden...

yeniden...




Özgür SARAÇ/Râzı