Kutsal geyiklerin ilk görüldüğü yerlerdeyim
ürkek yüzleşen bir nefes boynumda
kaybımız büyük
ölmek kadar uzak değiliz yaŞama
artık bir tek şey için yaşıyorum
senin vatanın kurtulana kadar cenk edeceğim sevgili

kılıç kalkan değil bizimkisi
varlığından haberdar olmanın eflatun rengi elbisemiz
ayni coğrafyadan çıktığımıza bir inanabilseydim
bir kez kutsal geyiklerin diyarına mavi saçını bıraksaydın
neyse kadere çelme takamazsın ki

ayrık otların kuşkonmazlara musallat olduğunu bilirsin
senin ana vatanından kopan kuşların göçünü bekleye durmuşken ben
az ötede bir tiyatronun şehir halleri vardi
sokaklar yavaş seyreden akıntının bizden kopan bir parçasıyken

merak ettiğimizden beri
yorgun atların yeleleri değmez oldu rüzgarımıza
her şey grinin en köklü sevdasıyla yıkandı
birlikten ne varsa bir olduğunu anladı
birimizin sesi kısıldı o an
anladım
yüksek dağların karlı yüzü düştü
düşen sıcak dehlizlere bir kelebek kadar ömür biçti

duydun mu
bal eyleyen arılar küstü geçti sivri yerlerin bakışlarına
yürüdü gitti çiçeklerin sevdalı vedaları
rengine aşık olduğun ne varsa solgun
zaman
tütsü duyguların abdestini aldırdı karanlığa

benden duymuş olma
ak saydığımız o çınarın gölgesini uyuttum
uyumazsa göçü açık beldelerinde dayanamaz ilk sancısı
sensizliğin ve sessizliğin ellerinde

bilmiyorum
bir daha o meydanların bağrına yalın ayak koşar mıyım
yürek yemiş içli fon müziklerinin arasından sıyırıp
kendi uğultusunda bir dağ yamacına çekilir miyim?

yorgunum
az sesli diyarların oruçlusuyum
yavaş kalp ritimlerine mekan açan
ahbaplığım yüksek bakışlı
dağların bağrında bekler beni

hadi gücümüzü hazırlayalım
göçün en yaşlı vakitlerine
göçü bilirsin; senin müzik eklemlerinden
rengini begonvillerin sevdasından alan

eğildim
senden önce varlığın varına
senden sonrasına bükülmez bir mahşerlik içim
kayda değer
kalbe değer
ne varsa
yorgunmuş meğer